ซีรี่ย์จีน : ขุนให้อ้วนแล้วชวนมารัก (Boss & Me) เรื่องราวของซานซาน หญิงสาวหน้าตาดี เธอได้งานที่บริษัทใหญ่ในเมืองเซี่ยงไฮ้ โดยเธอนั้นมีเลือดกรุ๊ปพิเศษที่หายาก อยู่มาวันหนึ่งเธอได้รับโทรศัพท์ว่าน้องสาวของ Bossใหญ่ กำลังต้องการเลือดกรุ๊ปพิเศษ เขาอยากให้เธอมาช่วยบริจาคเลือดให้น้องสาวของเขา ตั้งแต่วันนั้นมา Boss สุดหล่อก็ได้ชวนเธอมาทานอาหารทุกวัน เธอคิดว่าเขาคงอยากจะขุนเธอให้อ้วน เพื่อที่เธอจะมีเลือดบริจาคให้น้องสาวเขามากๆ แต่ความใกล้ชิดทำให้เรื่องไม่จบแค่นั้น ความรักของทั้งคู่จะเป็นยังไง
“เซวียซานซาน” เด็กสาวใสซื่อจิตใจดีที่เดินทางมาจากต่างจังหวัดเพื่อทำงานเป็นพนักงานระดับล่างของบริษัทในเครือเฟิงเถิงกรุ๊ปที่มหานครเซี่ยงไฮ้ สาเหตุที่เธอได้รับคัดเลือกให้เข้าทำงานในกลุ่มบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งๆ ที่โปรไฟล์ไม่โดดเด่น ผลการเรียนก็ย่ำแย่ เป็นเพราะเธอมีกรุ๊ปเลือดพิเศษที่หายาก AB Rh- (Rh – Negative)
“เฟิงเถิง” เจ้านายของเธอ มีน้องสาวที่มีเลือดกรุ๊ป AB Rh- เช่นกัน และบริษัทของเขาก็มีนโยบายในการพิจารณาผู้สมัครงานที่มีเลือดกรุ๊ปดังกล่าวเป็นกรณีพิเศษ (กำหนดโดยอดีตซีอีโอ – ปู่ของเฟิงเถิง) เมื่อ “เฟิงเยว่” น้องสาวของเฟิงเถิงต้องผ่าตัดทำคลอดและจำเป็นต้องให้เลือด ซานซานซึ่งเป็นเด็กใหม่ที่อยู่ในช่วงทดลองงานจึงถูกเรียกตัวมาบริจาคเลือดกลางดึก และเพื่อเป็นการขอบคุณซานซานที่ช่วยชีวิต เฟิงเยว่จึงให้พ่อครัวประจำบ้านเตรียมอาหารกลางวันเผื่อซานซานอีกชุดหนึ่ง (พ่อครัวต้องทำอาหารใส่ปิ่นโตให้เฟิงเถิงทุกวันอยู่แล้ว)
เฟิงเยว่ฝากเลขาพี่ชายให้นำปิ่นโตไปส่งซานซานที่แผนกทุกวัน (เมนูยืนพื้นที่ซานซานต้องทานทุกวันคือตับหมู) ทำให้เริ่มมีเสียงซุบซิบนินทาถึงความสัมพันธ์ระหว่างซานซานกับเฟิงเถิง (ทุกคนรวมทั้งซานซานต่างคิดว่าเฟิงเถิงเป็นเจ้าของปิ่นโต) ซานซานไม่ต้องการเป็นจุดสนใจจึงแอบนำอาหารขึ้นไปทานบนระเบียงชั้นดาดฟ้าซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องทำงานของเฟิงเถิง ซานซานเห็นว่าผนังกระจกของห้องที่อยู่ติดระเบียงค่อนข้างมืดทึบเลยคิดว่าเธออยู่ตามลำพังและไม่มีคนเห็น (ผนังกระจกติดฟิล์มด้านเดียวคนที่อยู่ด้านนอกจึงมองไม่เห็นด้านในแต่คนที่อยู่ข้างในมองเห็นคนข้างนอก) เธอจึงนั่งทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยแถมยังเต้นปลุกใจตัวเองหลังอาหารอีกด้วย เฟิงเถิงเห็นดังนั้นก็รู้สึกขำและเริ่มนำอาหารมานั่งทานริมกระจกกับซานซาน เมื่อได้เห็นความน่ารักความสดใสของซานซานผ่านกระจกทุกวัน เฟิงเถิงก็อารมณ์ดีและพลอยเจริญอาหารตามไปด้วย
พอรู้ว่าความจริงแล้วเฟิงเยว่เป็นคนส่งปิ่นโตมาให้ ซานซานซึ่งเบื่อตับหมูเต็มแก่จึงขอให้เฟิงเยว่หยุดส่งปิ่นโตให้เธอโดยอ้างว่าไม่อยากรบกวน พอเฟิงเยว่รับปากซานซานก็รู้สึกโล่งใจ เฟิงเถิงอยากให้ซานซานขึ้นมาทานอาหารบนระเบียงอีกจึงสั่งพ่อครัวให้เตรียมปิ่นโต 2 ชุดเหมือนเดิม โดยโกหกซานซานว่าเฟิงเยว่ลืมบอกพ่อครัว เขายังบอกด้วยว่าจะไม่ให้เลขาซึ่งจบจาก ‘ฮาร์วาร์ด’ ลงไปส่งปิ่นโตให้เธออีก แต่เธอจะต้องมาทานอาหารในห้องทำงานของเขาทุกวัน และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ทั้งยังเป็นที่มาของชื่อเรื่อง “ขุนให้อ้วนแล้วชวนมารัก”
ละครเปิดฉากขึ้นที่นครเซี่ยงไฮ้ ซานซานซึ่งเหนื่อยล้าจากการทำงานล่วงเวลาถูกปลุกขึ้นมากลางดึกเมื่อเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลโทรฯ มาแจ้งให้รีบไปที่แผนกสูตินรีเวชศาสตร์ โดยบอกเพียงว่าตอนนี้รถแท็กซี่มาจอดรอเธอที่หน้าบ้านแล้ว ซานซานลุกจากเตียงอย่างงัวเงียและงงๆ ทั้งยังรู้สึกแปลกใจว่าใครมาเข้าโรงพยาบาลที่เซี่ยงไฮ้กลางดึก ในเมื่อพ่อแม่และญาติของเธอล้วนอยู่ที่ต่างจังหวัด
ทันทีที่ไปถึงโรงพยาบาลซานซานก็ถูกชายใส่สูทพาไปยังแผนกสูตินรีเวช พอก้าวเท้าเข้าไปในแผนกฯ ก็มีชายแปลกหน้ามาขอร้องซานซานให้ช่วยชีวิตภรรยาของตน โดยบอกว่ามีเพียงซานซานเท่านั้นที่ช่วยได้ เขาอ้อนวอนและบีบแขนเธอแน่นอย่างลืมตัวจนซานซานรู้สึกเจ็บ ทันใดนั้น ก็มีเสียงชายคนหนึ่งบอกให้เขาปล่อยแขนเธอ ชายคนดังกล่าวเดินเข้ามาหาซานซานและถามว่าเธอมีเลือดกรุ๊ป AB Rh- ใช่ไหม เมื่อเห็นซานซานพยักหน้าแบบงงๆ เขาจึงอธิบายว่าน้องสาวตนมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับซานซาน เธอเพิ่งเข้ารับการผ่าตัดทำคลอดแต่ทางโรงพยาบาลมีเลือดสำรองไม่เพียงพอ เขาจึงขอให้ซานซานช่วยแสตนด์บายรอสักพักเผื่อว่าทางโรงพยาบาลอาจจำเป็นต้องขอบริจาคเลือด
ซานซานยินดีที่จะบริจาคเลือดแต่รู้สึกข้องใจว่าเขาทราบที่อยู่และเบอร์ติดต่อของเธอได้อย่างไร ทั้งยังเริ่มสงสัยว่าเขาเป็นใครกันแน่ ทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มอีกคนเดินเข้ามาและถามซานซานว่า “คุณทำงานที่เฟิงเถิงคอร์ปอเรชั่นใช่ไหม อย่าบอกนะว่าตอนฝึกอบรมคุณไม่ได้เรียนรู้ข้อมูลเกี่ยวกับประวัติการก่อตั้งและไม่เคยเข้าเว็บไซต์ของบริษัทเลย” เมื่อเห็นว่าซานซานไม่รู้เรื่องจริงๆ เขาจึงกล่าวว่า “ท่านนี้คือบอสของเรา…คุณเฟิง” ซานซานถามย้ำว่า “เฟิงเถิง? บิ๊กบอสน่ะเหรอ” พอรู้ว่าบิ๊กบอสตัวเป็นๆ ยืนอยู่ตรงหน้า ซานซานก็รีบก้มศีรษะทักทายอย่างนอบน้อม
หลังจากนั้นชายคนดังกล่าวก็แนะนำตัวว่า ตนชื่อ “เจิ้งฉี” อยู่ฝ่ายอาร์แอนด์ดี (ฝ่ายวิจัยและพัฒนา) ซานซานนึกออกทันทีว่าเขาเป็นเจ้าของฉายา ‘ฉีสุดหล่อ’ (สาวๆ ในบริษัทตั้งให้) ส่วนชายที่ขอร้องให้ซานซานช่วยชีวิตภรรยามีชื่อว่า “เหยียนชิง” เป็นผู้จัดการทั่วไปฝ่ายลงทุนและน้องเขยของเฟิงเถิง
หลังบริจาคเลือดแล้ว เจิ้งฉีก็เข้ามาซักถามอาการของซานซานอย่างห่วงใย และบอกว่าบริษัทอนุญาตให้เธอหยุดพักผ่อนหนึ่งวัน หากเธอยังคงรู้สึกเพลียก็ให้นอนพักที่นี่ หลังจากนั้นเจิ้งฉีก็ไปหาเหยียนชิงเพื่อสอบถามอาการของ “เฟิงเยว่” (ภรรยาของเหยียนชิง/น้องสาวเฟิงเถิง) และได้รับข่าวดีว่าทั้งแม่และเด็กปลอดภัย ซานซานตามมาพบเหยียนชิงเพื่อฝากป้ายผ้าให้เฟิงเยว่ (ลักษณะคล้ายซองหรือถุงผ้าเล็กๆ มีไว้ใส่ข้อมูลเกี่ยวกับกรุ๊ปเลือดและสถานที่ติดต่อสำหรับกรณีฉุกเฉินหรือเมื่อเกิดอุบัติเหตุ) เพราะเห็นว่าเฟิงเยว่มี ‘เลือดแพนด้า’ (กรุ๊ปเลือดหายาก) เช่นเดียวกับเธอ เหยียนชิงเกรงใจไม่กล้ารับเพราะรู้ว่าเป็นของสำคัญของซานซาน (แม่เธอเย็บให้) แต่ซานซานขอร้องให้รับไว้
เฟิงเถิงออกมาตามเหยียนชิงให้เข้าไปหาภรรยาในห้อง หลังจากนั้นเขาก็บอกซานซานว่า “คุณเซวียน ขอบคุณมาก… มีอะไรอีกมั๊ยครับ” ซานซานได้ยินแล้วถึงกับอึ้งและรีบขอตัวกลับทันที เมื่อออกมาทางด้านนอกแล้วไม่พบรถแท็กซี่จอดรอเหมือนตอนขามา ซานซานจึงยืนบ่นว่าก่อนบริจาคเลือดทำเป็นเอาใจแต่พอได้สิ่งที่ต้องการแล้วกลับไม่เห็นหัว (เธอไม่รู้ว่าเฟิงเถิงเดินตามออกมาและยืนอยู่ทางด้านหลัง)
เมื่อกลับมาถึงห้องพักซานซานก็อดนึกถึงเฟิงเถิงไม่ได้ เธอรู้สึกผิดคาดที่ซีอีโอบริษัทเป็นชายหนุ่มรูปงามแทนที่จะเป็นผู้ชายแก่ๆ ทั้งยังคิดว่าคนที่ทั้งหล่อ รวย เก่ง และสุดแสนเย็นชาอย่างเฟิงเถิงคงยากที่จะคบหาสมาคมและเข้าถึงได้ยาก แต่เธอก็หาได้แคร์ไม่…เพราะคิดว่าคงไม่มีโอกาสเจอเขาอีกแล้ว
ซานซานเล่าให้คนดูฟังว่า เธอเพิ่งเข้ามาทำงานที่เฟิงเถิงกรุ๊ปได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน เรียกได้ว่ายังไม่ถึง 1 ใน 3 ของช่วงทดลองงานเลยด้วยซ้ำ เมื่อห้าวันที่แล้วเธอเพิ่งเจอศึกหนักในการเตรียมปิดบัญชีประจำเดือนของบริษัทเป็นครั้งแรกในชีวิต หัวหน้าแผนกขอให้ทุกคนเต็มที่กับการทำงานเพราะสัปดาห์หน้าจะเป็นโกลเด้นวีคแล้ว (หยุดยาว 7 วันเนื่องในวันชาติ) แต่ซานซานกลับถูกพนักงานคนอื่นๆ โยนงานมาให้ทำสารพัด
ซานซานทำงานเป็นผู้ช่วยการเงิน และทีมของเธอก็กำกับดูแลด้านการเงินให้กับสองบริษัทที่เล็กที่สุดในเครือเฟิงเถิงกรุ๊ป ไม่ว่าจะเป็นเงินเดือนของพนักงาน 93 คน หรือค่าใช้จ่ายจิปาถะต่างๆ (เฟิงเถิงกรุ๊ปมีบริษัทในเครือทั้งหมด 18 บริษัท) แม้จะรู้สึกว่าเป็นหน้าที่ๆ สำคัญ แต่การทำงานในตำแหน่งต่ำสุดแถมทักษะและความสามารถยังไม่โดดเด่นก็ทำให้เธอนึกสงสัยว่าจะผ่านพ้นช่วงทดลองงานไปได้ยังไง
